Λέρος – Το νησί της Αρτέμιδος
Αγία Μαρίνα, Λακκί, Άλιντα, γραφικά χωριά, καταγάλανα νερά κι εκπληκτική θέα συνθέτουν ένα ειδυλλιακό σκηνικό που έχει το όνομα Λέρος. Το νησί βρίσκεται στο νοτιοανατολικό άκρο του Αιγαίου, στα Δωδεκάνησα, βορειοδυτικά της Καλύμνου, της οποίας αποτελεί συνέχεια, με μεγαλύτερο χωριό την Αγία Μαρίνα.
Ιστορία
Η Λέρος, το νησί που συνδέεται μυθολογικά με τον ήρωα Μελέαγρο και το κυνήγι του Καλυδώνιου Κάπρου, κατοικήθηκε από την Τελική Νεολιθική Εποχή (4η χιλιετία π.Χ.). Η Λέρος ανήκε στην αρχαιότητα μαζί με την Πάτμο στον ιωνικό χώρο (σε αντίθεση με τη γειτονική Κάλυμνο, που ήταν δωρική), δέχτηκε δε επί μακρόν την πολιτική επιρροή της Μιλήτου, ιωνικής αποικιακής μητρόπολης. Τα σημαντικότερα μνημεία των Ιστορικών Χρόνων είναι τα οχυρωματικά έργα (πιθανότατα των Μιλησίων) στον Ξηρόκαμπο και το Παρθένι (4ος αιώνας π. Χ.). Κατά τους Παλαιοχριστιανικούς Χρόνους (5ος-7ος αιώνας) οργανώθηκαν οικισμοί σε παραλιακές κυρίως θέσεις της Λέρου, αναπτύχθηκε δε έντονη οικοδομική δραστηριότητα (πολυάριθμα εκκλησιαστικά και κοσμικά κτίρια). Αναμφισβήτητα, το σπουδαιότερο μεσαιωνικό μνημείο του νησιού είναι το κάστρο του Παντελίου, με βυζαντινές και ιπποτικές εγκαταστάσεις.
Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας (1523-1912) η Λέρος δοκιμάστηκε αρχικά από τους ενετο- τουρκικούς πολέμους και τις αλλεπάλληλες πειρατικές επιδρομές, στη συνέχεια όμως γνώρισε περίοδο ακμής χάρη στην οικονομική υποστήριξή της από τους ομογενείς των μεγάλων κέντρων του εξωτερικού (όπως η Λεριακή Αδελφότητα Καΐρου κ.ά.).
Επί Ιταλοκρατίας (1912-1947) κατασκευάστηκαν στη Λέρο, που ήταν ιδανική έδρα στρατιωτικών επιχειρήσεων στην Ανατολική Μεσόγειο χάρη στα ασφαλή λιμάνια της, εκτεταμένα οχυρωματικά έργα και μεγάλη αεροναυτική βάση, οικοδομήθηκε δε στο Λακκί και μια νέα πόλη (Porto Lago) για την εγκατάσταση των ιταλών αξιωματικών της βάσης και των οικογενειών τους.
Η Λέρος ενσωματώθηκε επίσημα στην Ελλάδα το 1948. Την πρόσφατη ιστορία του νησιού σημάδεψε η λειτουργία του Κρατικού Θεραπευτηρίου (Ψυχιατρικού Νοσοκομείου) και των στρατοπέδων συγκέντρωσης πολιτικών κρατουμένων επί δικτατορίας.
Ο Πλάτανος, η Αγία Μαρίνα και το Παντέλι συνθέτουν ένα ενιαίο οικιστικό σύνολο, που ακολουθεί το φυσικό ανάγλυφο και απλώνεται ανάμεσα σε δύο μικρούς ορεινούς όγκους (Απιτύκι και Μεροβίγλι) και σε δύο όρμους (Αλίνδων και Παντέλι).
Καρδιά και διοικητικό κέντρο του νησιού, ο Πλάτανος με την ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική φυσιογνωμία, όπου συνυπάρχουν η τοπική λαϊκή παράδοση και οι ξένες επιδράσεις του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα και ενώνει το λιμάνι της Αγίας Μαρίνας με το Παντέλι.
Επιπεδόστεγα παραδοσιακά σπίτια και πολύχρωμα νεοκλασικά, χτισμένα στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα, αλλά και το εντυπωσιακό μεσαιωνικό κάστρο στο Παντέλι, πάνω από την Αγία Μαρίνα και τον Πλάτανο, συνθέτουν την εικόνα της περιοχής, που κατοικήθηκε από την αρχαιότητα. Σύμβολο της Λέρου συνιστά το κάστρο στο Παντέλι και προσφέρει υπέροχη θέα. Στα τέλη του 11ου αιώνα, ο βυζαντινός αυτοκράτορας Αλέξιος Α’ Κομνηνός δώρισε στον όσιο Χριστόδουλο της Πάτμου το βυζαντινό κάστρο ως μετόχι της μονής του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου (οι κάτοικοι που αναγκάστηκαν να το εγκαταλείψουν κατέφυγαν στο Παλαιόκαστρο, στο νότιο τμήμα του νησιού), ενώ επί Ιπποτοκρατίας το 15ο αιώνα, ενισχύθηκαν τμήματα των βυζαντινών οχυρώσεων και οικοδομήθηκε ο εξωτερικός περίβολος του κάστρου.
Περιοχή με αξιόλογη τουριστική κίνηση και υποδομή είναι τα Άλινδα που είναι απλωμένα στο μυχό του ομώνυμου όρμου και σχεδόν ενωμένα με το Kριθώνι. Στο γραφικό, καταπράσινο τοπίο χτίστηκε το πρώτο ξενοδοχείο του νησιού το 1923, αλλά βρίσκεται και ο πύργος Μπελλένη, όπου στεγάζεται το Ιστορικό – Λαογραφικό Μουσείο «Μανώλης Ήσυχος». Πρόκειται για ένα διατηρητέο μνημείο με στοιχεία μεσαιωνικής αρχιτεκτονικής, που χτίστηκε από τον εύπορο ομογενή και ευεργέτη της Λέρου Παρίση Μπελλένη (1871-1957) τα 1925-1927.
Tο Λακκί, κύριο λιμάνι της Λέρου στο μυχό του ομώνυμου κλειστού όρμου, ιδρύθηκε επί Ιταλοκρατίας με την ονομασία Porto Lago, αφενός μεν στο πλαίσιο της φασιστικής πολιτικής για τη δημιουργία νέων πόλεων, αφετέρου δε προκειμένου να καλυφθούν οι στεγαστικές ανάγκες των ιταλών αξιωματικών της μεγάλης αεροναυτικής βάσης στα Λέπιδα. Ύστερα από απαλλοτριώσεις, αποξηράνσεις και επιχωματώσεις η εξοχή του Λακκίου μετατράπηκε στη μοναδική νέα ιταλική πόλη στα Δωδεκάνησα, ένα μουσείο της μοντέρνας αρχιτεκτονικής της δεκαετίας του 1930 στον ελληνικό χώρο και ένα πολύ ενδιαφέρον σύνολο του ιταλικού – μεσογειακού ρασιοναλισμού.
Τον επισκέπτη εντυπωσιάζουν η άψογη ρυμοτομία, τα επιβλητικά ιταλικά κτίρια (ξεχωρίζουν το συγκρότημα της αγοράς με τον πύργο-ρολόι, ο στρατώνας του ναυτικού, το Κτίριο του Φασισμού, το κινηματοθέατρο και το δημοτικό σχολείο), οι ανοιχτοί δρόμοι, τα πάρκα, οι δεντροστοιχίες με τους ευκάλυπτους.
Το ιδιαίτερα ασφαλές λιμάνι του Λακκίου (θεωρείται βέβαιο ότι χρησιμοποιήθηκε και στην αρχαιότητα) διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη νεότερη ιστορία του νησιού. Κατά τη διάρκεια της Μάχης της Λέρου, στις 26 Σεπτεμβρίου 1943, βυθίστηκε από γερμανικά βομβαρδιστικά στον όρμο του Λακκίου το ελληνικό αντιτορπιλικό «Bασίλισσα Όλγα».
Πολλά έχουν γραφτεί για το νησί-κόσμημα του Αιγαίου, τη Λέρο, και πολλά ακόμα πρόκειται να γραφτούν. Η ενδιαφέρουσα Ιστορία και φυσιογνωμία του, εμπνέει κάθε επισκέπτη και προκαλεί την περιέργειά του, να μάθει και να δοκιμάσει γεύσεις, να γνωρίσει όλο και βαθύτερα την κουλτούρα και τα προϊόντα που παράγει η γη και οι κάτοικοί του.